Harry Potter ve Zamansal--Ölüm Maceraları 2.Bölüm Eklendi-Kutlama ve Uyarı

1.Bölüm
Şimdi Ne Olacak???

Oleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeey!!!
Bu kelime o dakikadan itibaren tüm Batı Avrupa da yankılanıyordu.Tüm televizyonlar-mugglelar da dahil-hayatlarının birden düzelmeye başladığını düşünüyordu.Harry nin başına ise neler gelmişti ki neler?
Büyük Salon da bir sevinç çığlığı,sırt sıvazlama ve üstüne atlama hareketleri ile taşmıştı,hatta bir ara harry nin boynu acımaya başlamıştı ve acaba voldemort u öldürmese miydim diye düşünmeye başladı.Fakat bundan 2 yıl önce yaptığını yapmayı düşünüyordu,emindi ki İhtiyaç Odası nın üstündeki büyü hala duruyordu,ve sessizliğe ihtiyacı olduğuna göre bunu deneyecekti.
Ancak diğerlerinden farklı olduğunu hissetiği bir sıcaklık sırtına inerken bunun farklı bir sırt sıvazlama olduğunu anladı.Dönüp bakınca şu ana kadar farketmediği biri olduğunu anımsadı,içinde bir ateş parıldadı.Sadece bir sözcük çıktı ağzından:
-Gel.
Ginny,tek kelime bile etmeden harry nin peşine takıldı.Herkes birbirini kutluyor iken diğer ölüm yiyenler bağlanmış bir halde ayak altında eziliyorlardı.İkisi bu fırsattan yararlanıp Büyük salon dan çıkabildiler.Ginny o zaman konuşmaya başlamıştı.
-Nereye gidiyoruz Harry?
-Olmak isteyeceğimiz en iyi yere...
-Immmm.Şey.Şimdi Voldemort öldüğüne göre artık birlikte olabilir miyiz dersin?
-Belki bize bunun cevabını verebilir.Tabi ya nasıl aklıma gelmedi?
-Ne?
-İhtiyaç Odası.
-Ben oranın kullanılmaz hale geldiğini sanıyordum ama.
-Öyle olsa bile büyüsü halen durmakta.Kendisini onarmasına ihtiyacımız varsa...
-Tamam.
7.kata kadar konuşmadılar.Sonra Harry:
-Şimdi şunu diyeceğiz.Kimsenin giremeyceği sessiz bir yere ihtiyacımız var.
-Kimsenin giremeyeceği sessiz bir yere ihtiyacımız var.,diye seslice düşündü Ginny.
Ancak ikisinin de düşündüğü bu değildi.Harry nin Ginny ile sessiz bir yere ihtiyacımız var,diye düşünceleri,ginny ile başbaşa kalabileceğim bir yere ihtiyacım var'a kadar dönmüştü.
Ginny de bunu düşündüğü içindir herhalde,kapı ikisine de açıldı,Harry de Ginny de bunu gözlerinden kaçırmadılar.
İlk konuşan Ginny oldu e oturacak bir yere ihtiyacımız var?
Ve önlerinde rahat koltuklar belirdi.
Ama Harry etrafa bakarken,Crabbe i hatırladı ve içinde acıma ve hak etti buldu tipi düşünceler oluştu.Epey sonra oturdu koltuğa.
-E.Şimdi ne olacak dersin Ginny?
-Uzun zamandır bu anı bekliyoum,ne mi olacak?Sadece sen ve ben...
...
...
5 dakika kadar sonra oradan çıktılar.Harry:
-E şimdi ne yapacağız?
-Bence Ron la Hermione yi bulup Profesör Dumbledore un yanına çıkalım.
-İyi fikir.
-Ama onları nerden bulcaz o ayrı mesele.
-Ben biliyorum.
-Ne-
Harry nin uzun bir yoldan gittiğini görünce ve yerdeki kırık eşyelerın halini görünce,anladı.
-Tamam,tamam anladım.
Ve Harry onları eliyle koymuş gibi buldu.Savaştaki öpüştükleri aralıkta aynı işi yaparken buldular.Ron birden yana atladı ve orada boş yere dolanıyormuş gibi yaptı.
-Şey biz bi-
-Gerek yok Ron.Biz arkadaşız aramızda lafı mı olur,onu bırak da gelin Profesör Dumbledore un yanına çıkıyoruz.
Yürüdüler ve heykellerin olduğu yere vardılar.
-Parola.
-Zafer mi acaba?
Heykel kenara savruldu ve Ron tahmininin doğru çıktığını anlayıca bir an duraksadı sonra yukarı çıkınca orada Kingsley i,Arthur ve Moly Weasley i ve Mcgonagall ı gördüler.
Ve en değerli tablo olduğunu düşündükleri tabloyu.
-Profesör,ya şimdi ne olacak sizce?
Ama bunu söyleyenler sadece Harry değil herkesti.Buna bir an şaşırdılar.Sonra Profesör Dumbledore konuşmaya başladı.

bencede bravo çok sağol

2.Bölüm
-Kutlama ve Uyarı

-Şimdi mi,bence sadece kutlama olacak hem de çok büyük bir kutlama olacak.
-Albus,o kadarını biliyoruz,senden ne öğrenmek istediğimizi biliyorsun.
Profesör Mcgonagall bunu söylerken yine sert hatlarını belli etti.
-Minerva,eğer öğrenmesi gerekn bir kişi var ise o da sadece Harry isterse de arkadaşları bence,itirazın mı var yoksa.
Profesör Mcgonagall bu lafa fazla içerlemiş gibi görünüyordu,ancak kısa bir sürede toparlandı:
-Arthur,Molly öyleyse biz gidelim de ölüleri toplayalım,onları defnedilme işlerini halledelim,sonra da bir kutlamaya bakarız.
-Hadi gi-del-lim öyley-yse.
Mrs.Weasley yine ağlamaya başlamıştı,belli.Fark ettirmemek içinde hemen odadan çıktı.Mr. Weasley de yavaş yavaş odadan çıktı,Profesör Mcgonagall arkalarından.
Ginny de "Annemi yalnız bırakmıyım bari" gibi bir şeyler mırıldanarak odadan çıktı.Odada kala kala 1 Weasley kalmıştı.
Albus Dumbledore bir tablo olsa da hala zihnefend yapabiliyordu anlaşılan,çünkü o delip geçen bakışlarını sırayla üçünün gözlerine sabitlemişti.
Zaten hiçbiri konuşamıyordu.Profesör Dumbledore da kendi bilmesine rağmen ne diyeceklerini,bunu onların dudağından duymaya çalışıyordu.
-Şöleni kaçırmak ister misiniz acaba?
-Iıııı.Yok,profesör.
-O zaman konuya girmek ister misiniz?
Bu soru karşısında Ron sıkıntılı ama o kadar da telaşlı:
-Profesör,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen öldü sizce şimdi ne olacak?
-Artık siz de herkes kadar normal bir hayat süreceksiniz.
Bu söz Harry'yi rahatlamıştı.Çünkü o kadar sorun yaşamıştı şimdiye kadar,işte normal bir hayata sahip olmuştu,yoksa kendisi istemiyor muydu?Belki de maceralar kanına geçmiştir?
Ama bu söz herkesi rahatlatmadı Harry kadar.Ron ile Hermione o kadar alışmışlardı ki hayatlarına,vazgeçmek istemiyorlardı.Şimdi geçmişe bakınca,her şeyi daha çok yaşasaydık keşke...diye düşünüyorlardı.
Ve ortam yine bir karanlık gibi çökenm sessizliğin altında kaldı.Ancak Pröfesör Dumbledore bu sessizliği uzatmadı:
-Ancak,hala okuldan mezun olmadınız bildiğim kadarıyla,ve f.y.b.s. olmadan seherbazlık yada benzeri önemli yerlere gelinmiyor.
Birden hepsinin yüzüne renk geldi.Nasıl unutmuşlardı bunu daha 7. yılları vardı.Ve bu da Ginny ile aynı sınıfta ders yapacak demek oluyordu hepsi için.Bir çok dersleri de Rawenclaw ile olacağına göre Luna yı da göreceklerdi.Bu da bu yılın da maceralı geçeceği anlamına geliyordu.Tabii okula gelirlerse...
-Madem öyle hadi çıkın,şölen başlıyor heralde.Sen dur Harry.
Harry koltuğundan kalkmaya yelteniyordu tam o sırada.Ve durup yeniden oturdu.
Albus Dumbledore kapının sesini duyana kadar bekledi sonra:
-Bu yıl yorucu geçti değil mi?
-Evet,efendim.
-Benim yaşadıklarımı da öğrendin sanırım.
-Evet.
-Şimdi senden dürüst olmanı istediğim bir soru soracağım.Sen hiç benim çok kötü,çok Karanlık Lord gibi olduğumu düşündün mü?
-Bunu zaten biliyorsunuz.
-Hayır Harry.Bir zihnefendar gizli kalmış bilgileri okuyabilir ancak kendisine çok dürüstçe,ve kendisini ilgilendiren bir düşünceyi asla söküp alamaz.Ve eğer böyle bir düşüncen varsa herkese karşı asıl yenilmezlik odur işte Harry.Ölümün efendisi...
-Evet düşündüm ama Profesör-
-Yok Harry önemli değil devamını söyleme gerçekten de çok hata yaptım geçmişte.Ve bu hataları da senle yaşıt iken yaptım.
-Evet ama-
-Ve Harry benim anlatmak istediğim asıl konu,senin de benim gibi olmaman ve inan bana bu güç arzusu insanı içine çekiyor,söz veriyor musun?
-Veriyorum ama-
-Tamam o zaman Harry benim öğrenmek istediğim buydu.
-Anladığım kadarıyla Minerva konuşma yapıyor,gidersen yemeğe yetişirsin.
-İyi günler efendim.
Harry odadan nasıl çıktığını hatırlamıyordu bile tek hatırladığı Albus Dumbledore'un söyledikleri ve oturduğunda Büyük Salon'daki sandalyenin sertliğiydi.
Profesör Mcgonagall anlattıklarını heyecanlı anlatıyordu herhalde,çünkü iki arkadaşı da kilitlenmiş gibi dinliyorlardı.O da kendisini fark ettirmedi.
Bir süre kendi de dinlemeye çalıştı ancak anladığı sadece iki kelime oldu Harry Potter.Ama o sırada birden tüm yüzlerin ona çevrilince anladı.Salon'un ortasına kadar gitti.
-Evet,Harry bu yaptığın büyük başarıdan dolayı 1. Sınıf Merlin Nişanı kazandın ama bunu veremeyeceğim.
Çok yorulmuştu.Sonra ne olduğunu hatırlamıyordu bile kendini birden eski yatağında buldu.Öyle sevinmişti ki...

evet arkilerim size ikinci bölümü veriyorum yorum yapın çünkü bu ilk fic im ve gerçekten de eleştiriye ihtiyacım var.

devam et

yeni bölüm bende var ama isteğe göre verebilirim.

[/b]Eskiden Harry Potter'ı çok severdim Ama şuanda pek ilgimi çekmiyor fakat hikaye güzel Devamını diliyoruz.